In het verleden kwam het woord ‘kritiek’ nogal eens voorbij wanneer iemand iets ‘vervelends’ over mij deelde. Dan had die persoon kritiek op wat ik zei of deed. Voor mij een reden om die persoon niet aardig of leuk te vinden, want hoe haalt die persoon het in zijn hoofd om dat te zeggen tegen mij of te delen met anderen (vooral dat laatste).
Verdieping
De laatste maanden voel ik steeds dieper en duidelijker wat er nu eigenlijk écht gebeurd binnen in mij. Wat er werkelijk geraakt wordt is dat de waarheid van die persoon overeenkomt met mijn waarheid over mijzelf. En hetgeen dat ik niet wil zien is dat het klopt, want ik wil zo helemaal niet zijn, het is een patroon of een gedrag waar ik zo mijn best voor doe het niet meer te vertonen. En die ander ziet het… En gaat het dan ook nog eens benoemen… En delen met een ander…
Meteen in een split seconde was ik dan weg bij mezelf en lag alle aandacht ergens anders. Extern.
Waar haalt ie het lef vandaan? Zoiets doe je toch niet? Nee, hij dan… Beetje lopen roddelen! Kijk eens naar jezelf!
Mijn pijnstuk wordt dan geraakt, dat deel dat ik al jaren zo vakkundig heb ’opgelost’. Jaren lang gewerkt om niet meer gekwetst te worden door gedrag aan te passen, overtuiging te verbuigen, kortom door niet mezelf te zijn.
Perspectieven
Stel dat iemand iets deelt over jou dat niet waar is, althans niet in jouw werkelijkheid… Dat iemand werkelijk ‘kritiek’ heeft. Iets dat jij niet ziet, niet ervaart en dus ook niet herkent. Wat is de reden dan dat die andere waarheid er niet mag zijn? Wie ben ik om dat te veroordelen?Tegenwoordig ervaar ik dat er dan twee waarheden zijn die conflicteren met elkaar. En dat maakt het nog geen kritiek. Dit geeft mij rust en zorgt dat ik met meer objectiviteit naar mezelf en de ander kan kijken en kan voelen wat er gebeurd.
Hoe mooi wanneer je daar samen in kunt groeien. Door een open gesprek aan te gaan waarbij je beiden de bereidheid hebt de waarheid van de ander volledig te aanvaarden en dat perspectief in te nemen, zonder oordeel. Niet om hun waarheid te veranderen of die van de ander. Nee, om te voelen wat er nu werkelijk gebeurt in deze ontmoeting met jezelf.
Jezelf ontmoeten met behulp van de ander. Niet met kritiek naar jezelf kijken, maar wel kritisch.