Deze week had ik besloten om de krachtdieren, waar ik de laatste jaren door getrokken en uitgenodigd ben mee te werken, te verbinden met iets waar ik al meer dan 10 jaar mee bezig ben: Tarot. De mystiek rondom dit kaartspel heeft me eens gegrepen en nooit meer losgelaten. Veel gelezen, veel opgezocht, veel kennis opgedaan en veel inzichten mogen krijgen. Nu voelt het als een goed moment beiden te verbinden.
Het pad van de dwaas is voor velen een bekende weg om tarot toe te lichten. In het kort: De dwaas, de zot, de joker, the fool wordt gezien als de eerste kaart uit de Grote Arcana en draag het getal 0. De Grote Arcana bezit kaarten die in verband staan met de tocht van de ziel, de innerlijke wereld. Zo ervaar ik de dwaas als een ziel die vanuit de bron gemanifesteerd is op deze aarde. Zich onbewust van de regels en wetten, lees de beperkingen, die deze aarde bezit. Of dit werkelijk zo is of dat hij zich zo gedraagt weet niemand. Zijn pad voert langs alle kaarten die tarot rijk is.
In het dierenrijk neemt de coyote deze plek in. In de oude indianenstammen werd zijn huid gedragen door de medicijnmannen terwijl zij rituelen en ceremonies uitvoerden. De coyote wordt gezien als de ’trickster’, de grappenmaker. Vol van wijsheid lijkt hij gek geworden en daagt hij een ieder uit, van de meest gevreesde tot aan de meest gerespecteerde personen, niemand blijft gespaard. Waarom niet? Gewoon, omdat hij dat kan.
Toen ik gisteren door Amsterdam liep, op weg naar een samenkomen om een workshop voor te bereiden, later om een zeer geliefde en gewaardeerde vriend op te zoeken, mijn broer, met zijn pasgeborene en geliefde. Tijdens deze voettocht kruisden er verschillende personen mij met hun jassen en (nep)bontkragen. Deze kragen, mits echt bont, zijn gemaakt van de vacht van de coyote. Toeval? Op deze manier kwam dit krachtdier regelmatig voorbij, wat zorgde voor een lach op mijn gezicht terwijl ik me bewoog door weer en wind.
Gisterenavond werd ik uitgenodigd door Wiebe, mijn leraar, mijn mentor, om mijn wijsheid toe te voegen aan de kennis die reeds aanwezig is in de wereld rondom de coyote. Eerder deze week had ik de coyote al uitgenodigd in mijn meditaties waar hij zich sporadisch heeft laten zien, enkel zijn gehuil, zijn gelach is mij bijgebleven.
Welke wijsheid heb ik toe te voegen, nu, in dit moment, voor dit jaar, 2018? Lang heb ik gedacht, waarna ik begon te delen met hem en Harmen, een broeder die op dat moment een mannengroep faciliteerde en al aan had gegeven dat hij de energie van de coyote meenam in het samenkomen. Daarnaast weet ik dat hij zijn plek innam als getuige, wat voor mij de druk opvoerde, alsof ik iets moest bewijzen, werkelijk iets toevoegen (iets wat ik me pas een avond later realiseerde).
Veel van wat ik deelde had ik al gedeeld op mijn Facebook-pagina: Durf te Weten, echt veel nieuws was het niet. Hetgeen dat ik werkelijk toevoegde aan al die wijsheden was mijn energie, mijn perspectief. Laten we eerlijk zijn, de coyote is al door veel medicijnmannen bestudeert en al eeuwen lang opgeroepen in sjamanistische reizen en trances. Wie ben ik om daar iets aan toe te voegen?
”Laat maar, ik ben weer iets aan het forceren en sla dan sowieso de plank mis.”
Toen ik deze morgen wakker werd, na een onrustige nacht, viel alles op zijn plek. Dit is wat ik mag delen, dit is wat ik nu, 18 januari 2018, vroeg in de ochtend toe te voegen heb aan al die oude wijsheden en alle eerdere inzichten omtrent de coyote. Dit is het pad dat ik gelopen heb en dit is wat ik ben tegengekomen.
”Het bewust toepassen van wijsheid leidt tot dwaasheid; Het pad van dwaasheid leidt onbewust tot wijsheid.”
En terwijl ik dit opschrijf hoor ik de lach van de coyote. Niet omdat ik de wijsheid deel, niet omdat ik het snap. Hij lacht omdat hij weet dat ik op dit moment de wijsheid aan het toepassen ben om zo het pad dat ik ben ingeslagen verder te belopen, het pad van de dwaas, de zot, the fool.
Alles viel op zijn plek… Nu begrijp ik de kaart die voor mij getrokken werd door mijn lief, toen zij haar tarotkaarten 3 jaar geleden had gekocht, deze voor mij neerlegde en vroeg of zij een kaart voor mij wilde trekken. Zij lachte enorm hard toen ze mijn kaart omdraaide: ”Hahaha, de zot, ja die is wel passend voor jou.” Zij niet wetende dat dit mijn lievelingskaart was, ik niet wetende dat dit zo waar was. Toen, nu, …
Ik lach diep van binnen, toen, nu, … Welkom coyote, welkom dwaasheid, welkom wijsheid. Hahaha, F*ck it!
Ik zit hier te lachen met wat je schrijft. Zoveel jaren later dus.
Coyote is ook een bondgenoot/genote van me. Ik ontmoette hem/haar ooit in levende lijfe toen ik tijdens de zonnedans plots begon te menstrueren en ik daardoor richting zwarte tipi moest. Die stond helemaal weg van de ceremonie op een heuvel in de woestijn. Die eerste nacht werd de tipi omsingeld door gesnuif, gehuil (lees lach) en gegrom. Jawel coyote op bezoek om me nooit meer te verlaten. De dwaas, de zot, de kunstenaar, de capriolen maakster, de trickster net als je denkt hehe lekker serieus nu heb ik het toch even door, gemaakt, snap ik het, klaarwakker…bam alles de lucht in en lacht ze vooral met zichzelf om vandaaruit diepe wijsheid te puren. Bedankt voor je schrijven! En een zot eindejaar gewenst! Suus
Dank voor jouw reactie Suus!!
Wow, dat de coyote jouw pad heeft mogen kruisen in levende lijve, geweldig. Het dichtste dat ik bij een coyote ben gekomen is in de dierentuin en bij een vriendin van me, zij heeft een Indian Dog. Deze hond heeft de coyote als voorouder i.p.v. de wolf (en dat is te merken in het gedrag).
Graag geschreven en jij een geweldig zot jaar!!